Het begint met een droom
En toen... werden we een beetje stilgezet. Mijn geliefde baan hield op, mijn man liep ook tegen wat dingen aan. Ons gezin had (en heeft) meer rust en regelmaat nodig. Toen begon onze droom weer boven te drijven. Een vrijstaand huis, met flinke tuin/plek voor een moestuin. Rust en ruimte voor ons gezin. Mogelijkheden om te kunnen (mantel)zorgen voor onze ouders wanneer ze oud zijn, maar ook meer te kunnen investeren in onze families nu. Er kwamen steeds meer vragen: als we teruggaan, wanneer dan? Voor de middelbare school of na de middelbare school? Wat zou het beste zijn voor ons gezin? Opeens bleek NU de timing te kloppen.
Van droom naar doen!
Dus... in september hebben wij een huis gekocht! Een vrijstaand huisje op een perceel van ongeveer 600 vierkante meter. Het huis staat in een plaats waar ook meerdere familieleden wonen, en veel dichterbij de meeste van onze andere familie. Het huis heeft een bad en een houtkachel (love it!). Er is een schattige serre en een trampoline in de tuin. Het huis zelf is wat kleiner dan we nu hebben, maar de tuin is vele malen groter. Er staan al een paar fruitbomen in de tuin, superleuk!
Het is een best wel een achtbaan geweest hier. Ik ben zo blij dat we al sinds de zomer aan het opruimen zijn geweest. Ons vrij lege huis was snel verkoopklaar te maken.
Sinds vorige week is ons eigen huis dan ook verkocht, slechts 6 dagen op funda gestaan. De gekte op de markt was idioot. Bijna 20 bezichtigingen in twee dagen en boven de vraagprijs verkocht. Hartstikke fijn ook, want nu gaan we een mooie overwaarde aan ons fijne huis overhouden. (Dankzij extra aflossen, verbouwen en onze aankoop op het dieptepunt van de crisis.)
Dit stoppen we grotendeels in de nieuwe hypotheek zodat die ook weer behapbaar is. Binnenkort blog ik wel een keer over onze hypotheekkeuzes. Een ander deel gaan we gebruiken voor de aanbouw aan ons huis (voor de toekomst). Een aanbouw met badkamer en slaapkamer waar wij kunnen gaan slapen. Dit zorgt er meteen voor dat ons huis ‘levensloop-proof’ is. Indien nodig kunnen onze ouders bij ons inwonen tzt of wij kunnen zelf helemaal beneden gaan wonen als we oud zijn.
New home! |
Het is wel heftig om afscheid te moeten nemen van lieve vrienden en kennissen hier. Steeds weer kom ik dingen of mensen tegen die ik echt ga missen. We hebben in de afgelopen 11 jaar heel veel opgebouwd. Een fijne kerk, lieve vrienden en leuke contacten op school en in de buurt. Het is wel een flinke stap om alles achter te laten en opnieuw te beginnen. Ik heb geen enkele vriendin meer daar, en nieuwe vriendschappen opbouwen zal tijd kosten.
Gelukkig zijn we nog jong, en zullen er genoeg mogelijkheden komen via het schoolplein en een nieuwe kerk. Misschien nog via nieuwe hobby’s ook. Het grotere doel voor ogen houden helpt wel. We gaan een avontuur aan op weg naar onze droom. We hebben er wel vertrouwen in dat het goed zal zijn voor ons gezin, maar afscheid nemen doet pijn.
Ben jij zelf weleens ergens helemaal opnieuw begonnen? Hoe is dat bevallen?