Water halen, afwasjes doen, een stukje lopen naar de wc of de douche. Tevreden zijn met 3 minuten warm water en klamme handdoeken. Kleding nog maar een dagje aantrekken. Simpele maaltijden koken. Alles lekker overzichtelijk en precies genoeg. Kinderen smeken om naar buiten te mogen, en zoek je na een tijdje zelf maar even op. Nieuwe vriendjes, lekker rondsjouwen in het bos of een spelletje verzinnen op de trampoline. Tijd vliegt voorbij.
Contact met andere mensen is snel gemaakt, veel sneller dan wanneer je thuis in je huis of tuin zit. Na een aantal dagen in de stad mis ik het 'campinggevoel' wel. Iedereen is hier zo individueel. Iedereen gaat van 'zijn ding' naar zijn volgende 'ding'. Ik zie er vast ook zo uit. Natuurlijk heb ik vrienden, kennissen, en een flink netwerk door school en kerk. Toch heb ik het gevoel dat er meer mogelijk is.
Delen
Regelmatig verlang ik naar een ander soort leven. Misschien een soort woongemeenschap. Echt? Ja, zelfs ik als introvert, verlang naar meer gemeenschappelijk leven. In mijn hoofd ziet het er zo uit: Gezamenlijke ruimtes, grote tuin. Met grote moestuin natuurlijk, waaruit je kunt pakken wat je nodig hebt. Genoeg voor allemaal. Natuurlijk ruimte voor privacy, maar ook veel ruimte voor samen. De ene buurman heeft een ladder, de ander heeft een hogedrukreiniger. De buurvrouw is geweldig met de naaimachine, maar vraagt haar buurvrouw steevast om hulp met bakken wanneer er feestje is.
Waar hangjongeren samen met hangouderen op een bankje aan de rand van de speeltuin zitten. Waar de ouderen hun wijsheden kunnen delen met de jongere generatie. Liefde en respect voor elkaar, saamhorigheid.
Bedenk ook eens hoe goed dit is voor het milieu! Zoveel producten zijn niet nodig als je deelt. Waarom heb ik een boormachine die ik drie keer per jaar gebruik, en hebben zoveel andere mensen dat ding ook? Waarom heb ik een crosstrainer, en sluit iemand anders er een abonnement op de sportschool voor af? Heb je een psycholoog nodig, als je vaker gewoon een luisterend oor zou hebben gehad? Het lijkt zo simpel.
Je kan dit 'diensten ruilen' noemen, maar ik geef de voorkeur aan: samen leven. Misschien wel samen leven, zoals dit ooit bedoeld is. Zoals het hoort te zijn...
Hoe denk jij hierover? Of heb jij een ander beeld van een idealer leven?