Als mensen met mij praten, en zeggen: Hoe is dat nou, drie kinderen?
Of ze zeggen: Poeh drie kinderen? Jij hebt het vast heel zwaar! (persoonlijk vind ik dit nooit zo'n vriendelijk commentaar...)
Of ze vragen: Wat is de grootste overgang? Van een naar twee kinderen, of van twee naar drie?
Dan geef ik ze allemaal ongeveer hetzelfde antwoord. De grootste overgang is van nul naar een kind!
Alle andere 'overgangen' zijn peanuts vergeleken met de komst van je eerste kind. Want het maakt niet uit of je nou twee of drie kinderen eten geeft, op bed legt of vermaakt.
Natuurlijk is er wel een klein verschil. Maar ik heb niet het idee dat het nu opeens zwaar is, omdat het er drie zijn. Ik vond het ook bij tijd en wijle best zwaar met slechts een kind.
De afgelopen twee dagen mochten de oudste twee bij opa en oma logeren. Groot feest natuurlijk! En toen kwam ik erachter dat er toch een klein verschil is tussen het hebben van een kind, en het hebben van drie kinderen...
Je hebt iets meer tijd om je huis te poetsen! (dus dat heb ik ook gedaan)
En mijn man nam een paar uurtjes vrij om even gezellig met mij en de baby de stad in te gaan. We hebben het lekker ontspannen gehad, en nu zijn ze weer terug. Zin in de rest van de vakantie!
Als mijn oudste zoon naar school gaat heb ik dus ook meestal slechts een kind thuis. Dan kan m'n huis weer helemaal op orde zijn. En tot die tijd laat ik het lekker los. Iets meer rommel is oké. Het is maar een fase. Als iedereen eten en schone kleren heeft, en de sfeer in huis maar goed is. Daar ga ik voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!