Inmiddels is mijn babyzoon zo'n 3 maanden. (Heerlijk ventje, en ik geniet onwijs van hem. Van ons hele gezinnetje trouwens, echt gezellig met drie kinderen in huis!)
Hij is dus drie maanden. Tijd om weer aan het werk te gaan, normaal gesproken. Ik deed vrijwilligerswerk, anderhalve dag in de week, waarvan een dag op kantoor. Op dit moment is dat niet meer haalbaar, dus blijf ik nog even thuis.
Toch voelt het wel alsof het 'gewone' leven weer is begonnen. Mensen hebben bepaalde verwachtingen van je, en gaan ervan uit dat je alles weer oppakt wat je deed. (Dat voelt soms best als een druk voor nieuwe mama's)
Zeker, het is nu natuurlijk anders dan kort na je kraambed. Maar nog steeds is het hebben van een baby best een energievreter. Als een baby drie maanden is, wil dat nog niet zeggen dat 'ie doorslaapt. Of dat je geen regeldagen meer hebt. Of dat het geen extra energie kost om je kind zelf te voeden. Het zegt ook niet dat je nu weer regelmaat in je leven hebt, of dat je baby op vaste tijden komt en slaapt. Nope. Alles is nog erg flexibel.
Mijn baby slaapt bijvoorbeeld nog niet door. Broer deed dat ook niet op die leeftijd, maar zus wel. Tja, elk kind is anders. Dus ik ben blij dat ik dat ik nog niet moet werken. Blij dat de mogelijkheid er is om thuis te blijven. En thuis is ook genoeg te doen. Dus ik voel me alweer deels aan het werk. Als thuismanager dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je reageert!