Het lege buffer-syndroom

Van mezelf weet ik dat ik best goed met geld ben. Tuurlijk koop ik wel eens een broodje onderweg terwijl het niet per se hoeft, of gaan we een keertje (of twee) te vaak uit eten. We sparen, we lossen af en we leven.

De afgelopen maanden hadden we natuurlijk een beetje pech gehad. We hadden een vouwwagen gekocht (voor een prikkie) en een andere fiets, maar daarna ging de auto kapot (terwijl hij nog minstens 3 jaar mee moest van ons).
Een andere auto moest er komen, en de inmiddels noodzakelijke trekhaak- vanwege de vouwwagen-was nog 500 Euro extra. Er stond niet genoeg geld op de autorekening dus de buffer ging eraan.

Niks aan de hand toch? Relax, daar heb je zo’n buffer voor!
En toch…merkte ik bij mezelf enige onrust. Soms zelfs wat lichte zorgen. Waarom eigenlijk?

Ik wist dat mijn baan zou stoppen per 1 september, dus het inkomen zou dalen. Ik nam maatregelen. Ik zegde de schoonmaakster op, haalde de kinderen van de naschoolse opvang af, ik vroeg een WW-uitkering aan en sport extra zodat mijn schouder sterker wordt en ik minder pijnklachten zou kunnen krijgen door werken met de computer.

Uitgaven

We keken nog eens kritisch naar onze uitgaven, en er bleek nog wel wat ruimte. De terrasjes en etentjes kunnen wel een tijdje geschrapt. Gratis uitjes zijn ook leuk. Wat vaker op de fiets. Beter opletten bij het boodschappen doen en twee keer nadenken voor je een uitgave doet.
Toch eens naar de vaste afschrijvingen kijken helpt echt. Bijvoorbeeld uit ‘luiheid’ hadden we nog twee goede doelen niet opgezegd maar we vonden het al een tijdje niet nodig om die nog langer te steunen. Begrijp me niet verkeerd, ik geef heel graag aan diverse goede doelen. Maar ze moeten wel bij onze filosofie passen. Gelukkig bleven er nog genoeg doelen over, dus dit was een prima kans om op te zeggen.

Ik merk gewoon dat ik last heb van het ‘lege buffer-syndroom’. Ik houd ervan om een buffer te hebben, maar die hielden we altijd aan de krappe kant omdat we ook houden van aflossen! (en van zonnepanelen)

Het gevolg is dat de buffer nu vrij laag staat omdat er veel uitgaven in korte tijd zijn geweest. Ik vind dit niet prettig. Helemaal niet zelfs. Zonder tweede baan gaat het sparen een stuk langzamer. Logisch, maar wel jammer. Dus even de broekriem aan. Achterstallige declaraties indienen op diverse plekken en tijdens een opruimrondje toch weer wat extra spulletjes op marktplaats gezet. Plus mijn ‘gevoel’ even onderzoeken en realistisch blijven. We hebben het goed, en het komt wel weer goed.

Andere mindset

Gister bleek dat de droger toch echt kapot is, na 8 jaar. Heel jammer natuurlijk. Mijn eerste ingeving was meteen een nieuwe droger te bestellen. Want we gebruiken hem wel 3-4 keer per week, en ik zag een goede aanbieding. Toch gaan we het nu een tijdje zonder doen. De focus ligt echt op het omhoog brengen van de buffer. En voor de toekomst weet ik nu dat ik me prettiger zal voelen bij een wat hogere buffer. Iets meer armslag, is handig.
Aflossen is goed, genieten van het leven is goed, maar het is ook goed om genoeg zekerheid in te bouwen.

Herken jij deze gevoelens? Of zit je zo 'safe' dat dit nooit gebeurt, of leef je juist altijd met weinig spaargeld?