zondag 17 maart 2013

Zelfmedelijden moet je relativeren

Mijn man gaat regelmatig op zakenreis. Soms een nachtje, soms vier dagen. Na die paar dagen voel ik me toch wat ‘vermoeider’ dan normaal. Stond ik er even helemaal alleen voor. Geen moment om te kunnen zeggen: hier neem jij ze even, dan ga ik wel koken. Met enig zelfmedelijden denk ik dan wel eens, ik ben net een single mum, ik moet alles alleen doen. Pff, die moeders hebben het best zwaar. Maar ik onderschat hun taak nog enorm. Want bij mij komt hij weer terug. Er komt een moment dat de dagen weer wat makkelijker worden, en dat het weekend is en ik er even tussenuit kan bijvoorbeeld.

Ik heb onwijs respect voor ‘single mums’ en dat respect groeit naarmate ik er meer leer kennen. Zij doen alles in hun eentje, alles! Natuurlijk hebben ze wel vrienden, familie of oppas, maar toch staan ze er vaak alleen voor.
Je kan ’s nachts niemand een por geven ‘nu ben jij aan de beurt’. Of als je ziek bent moet je het toch echt alleen zien te rooien. Het is niet zo dat je om stipt zes uur een extra hulp erbij krijgt, en je samen de kinderen in bad kunt doen. Geen man die je een spiegel voorhoudt, waarmee je onzekerheden over jezelf, de opvoeding of je kind kan bespreken. Je bent alleen op de slechte momenten, maar ook op de mooie momenten. Ik ben trots op de vrouwen die hebben gekozen voor hun kind, en daarmee een stukje van zichzelf moeten opofferen. Zij mogen best eens in het zonnetje.

donderdag 14 maart 2013

Overleefgeld

Schokkend vind ik dit. 60.000 mensen maken wekelijks gebruik van de Voedselbank. Dit zijn alleen mensen die door een officiële instantie zijn aangemeld bij de Voedselbank. Je kunt jezelf niet aanmelden namelijk. Het schijnt zelfs dat er meer dan 1 miljoen mensen zijn die op of onder de armoedegrens leven in dit land. 1 op de 17 mensen. Misschien wel iemand in jouw omgeving dus.
Mensen die bij de Voedselbank komen moeten aan bepaalde eisen voldoen. Dit zijn bijvoorbeeld gezinnen met twee kinderen, die leefgeld hebben van minder dan 2,75 Euro p.p. per dag. 'Leefgeld' is voor kleding, boodschappen, cadeautjes, sport etc. Dus vier personen die met dat bedrag (of minder) alles moeten doen.
Ongelofelijk dat al die mensen nog leven! Als ik alleen mijn boodschappen van dat 'overleefgeld' moest doen voor ons gezin, zou me dat al niet lukken ben ik bang.
Dan begrijp ik wel dat ze geen geld hebben voor groente, voor fruit, voor gezond brood met vezels. Geen geld voor verjaardagen, huisdieren, wasmiddel, iets speciaals.
Dan begrijp ik dat je naar de Voedselbank gaat en dolblij bent met wat daar in het kratje zit. Zelfs als het weer een pot rodekool is, terwijl je dat de afgelopen vier weken al kreeg.

Reality-check. Wat heb ik het toch goed!

woensdag 6 maart 2013

Tijd van het jaar

Ja, ik weet het... Hoog tijd voor een nieuwe blog. Tijd die er een tijdje niet was, en ook de prioriteit niet. Kort na elkaar twee keer ziek geweest, en alle mama’s weten: ziek zijn met kinderen is haast niet te doen. Maar nu is het (bijna) lente, de zon heeft heerlijk geschenen de afgelopen dagen en dat is zo fijn! Energieboost tot en met.

Ik wil m’n huis opnieuw stijlen, bloemen planten in de tuin en fietsen in het zonnetje. Nieuw, fris, vrolijk! Helaas zijn de weersvoorspellers niet al te optimistisch en verwachten ze weer vorst in/na het weekend. (Zijn jullie trouwens ook zo ‘klaar’ met die zogenaamde grapjes over de vorst en onze a.s. koning?)
Maar ja, met de mogelijke vrieskou dus in opkomst wacht ik nog maar even met de bloemetjes. Zou jammer zijn van m’n geld en tijd als alles kapot vriest. Niet voor niets is het algemeen bekend dat je pas na ‘ijsheiligen’ (na 15 mei) plantjes moet planten. Nog twee maanden wachten... Jammer he?
Ik heb dus maar een takje met bloesem gekocht voor in huis. Ik hang de was weer buiten en leg de warme plaids uit het zicht. Maar wel binnen handbereik, wie weet wat er dit weekend nog gaat komen...