Hoe gaat het? Het voelt ‘vol’ met alles in huis een goed plekje geven en wennen. Dat kost veel energie merk ik. De kinderen doen het trouwens prima!
School ging heel goed. Meteen werden er vriendjes gemaakt, en ook al waren er veel invallers in die eerste week (balen!) toch is het goed gegaan. De school is heerlijk dichtbij. Nog geen 5 minuten fietsen, klasgenoten wonen in de buurt.
De kinderen passen zich goed aan. Ja, je merkt wel dat er iets meer spanning is en het gekibbel is niet van de lucht. Boze buien in het weekend als de hele week op school goed ging.
Maar toch, ik ben positief verrast. Na het emotionele afscheid op hun oude school maakte ik me echt zorgen. Hoe zou het gaan? Maar ik heb me er echt op verkeken. De kinderen zijn heel flexibel. Veel flexibeler dan ik dacht.
Ik hoor heel vaak mensen die niet ‘durven’ verhuizen vanwege hun kinderen en alles wat ze al hebben opgebouwd. Ik snap dat, en herken de vragen die erbij horen. Maar ik heb ook gezien dat het voor hen zoveel makkelijker is dan voor mij. Binnen twee dagen waren de eerste speeldates al geweest. Blije kinderen komen elke middag uit school. Het is net als op de camping, alles is anders maar de kinderen vinden razendsnel hun weg en maken overal contact.
Ik was degene die op het schoolplein stond als een verloren moeder. Hoe erg miste ik de andere schoolpleinmoeders voor de gezellige praatjes en de updates over hun kind. Dat ik introvert ben is nu een zegen, omdat ik minder behoefte aan andere mensen heb. Ik geniet van de rust. Tegelijkertijd zorgt het ervoor dat ik ook niet makkelijk op iemand afstap en zeg: He ik ben nieuw hier. Zullen we koffie doen?
We wennen nog even lekker door de komende maanden.
Wat speelt er bij jou op dit moment? Ik ben benieuwd en hoor graag van je.