Pagina's

maandag 18 december 2017

Levensles (persoonlijk)

Een paar weken geleden ben ik geopereerd. Mijn galblaas is verwijderd. De operatie was goed gegaan, en ik voelde me prima (tot de morfine uitgewerkt was ongeveer). Sindsdien ben ik dus aan het herstellen. Voor het herstel staan in principe zes weken. Of meer, of minder. Tja, wat heb je aan zo'n schatting? Niks dus. Bij mij is het helaas niet 'minder' tot nu toe. Ik heb nog elke dag pijn, ook al ga ik ook elke week vooruit.


Niet om zielig te doen (!) maar herstellen terwijl je kinderen hebt is minder makkelijk dan gedacht. Dus als dat langer duurt dan gedacht is daar wel enige frustratie. Als je dan al voor de zoveelste keer weer een vriendin hebt gevraagd om je kinderen thuis te brengen na school omdat je zelf nog niet genoeg energie hebt, dan is dat wel frustrerend. Om nog niet te spreken over het huishouden, wat niet zo heel erg op rolletjes loopt. Dingen blijven liggen, want er is niet genoeg tijd of energie om het op te pakken.

Ik houd van actief zijn en dingen doen, dingen verbeteren, aanpakken, flink opruimen en lekker bezig zijn. Thuis en op m'n werk. Nu lukt dat dus niet, en dat is iets waar ik mee moet omgaan op dit moment. Ja dat geeft frustratie. Tegen jezelf aanlopen. Het gapende gat tussen je wil en je kunnen ontdekken, en omarmen. Het is een levensles.

Je kunt de les proberen te negeren door je af te sluiten. Door niet aan je gevoelens te denken, door niet met dingen te dealen. Door te vluchten in een eindeloze netflix serie, of een lange rij boeken. Ik zeg niet dat deze dingen slecht zijn. Voor mij soms wel. En gelukkig soms ook niet.

Jezelf tegenkomen en er niet voor wegrennen is eigenlijk heel mooi. Waardevol, een oefening waar je je hele leven wat aan hebt. Misschien zou ik dat vaker moeten doen. Misschien zou jij het ook eens moeten proberen.

4 opmerkingen:

  1. Het is een levenles waar ik dagelijks mee te dealen heb. Gelukkig heb jezelf het vooruitzicht dat er verbetering aan komt. Maar wat als die verbetering er niet is. Ik vind het een bittere pil. Het vragen om hulp vind ik lastig. Keer op keer voelt dat als falen. Gelukkig zijn de kinderen nu wat groter (5 en 7) en zeer zelfredzaam in en rond huis redden we ons wel maar inderdaad het halen en brengen van de kinderen naar school en sport is en blijft een dingetje.

    Beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reactie. Ik snap dat jij hier elke dag mee zou kunnen worstelen. Ik wens je toch veel sterkte hierin en hoop dat jij ook mooie lessen leert ondertussen.

      Verwijderen
  2. Ik herken het, toen ik die borstverkleining had gekregen liep ik er ook erg tegenaan. Ik vond het herstel ook erg pittig en vond het lastig om de controle los te moeten laten. Maar het komt goed, lieve Mom4life. En straks als je herstelt bent dan zul je al snel merken als die periode achter je ligt dathet dan ook al snel weer voelt alsof je nooit ziek bent geweest. Sterkte x

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt! Fijn om te horen dat je het achteraf toch weer snel vergeet. Ik kan me dat wel voorstellen. Nu terugkijkend kan ik me ook al niet meer voorstellen hoe het een paar dagen na de operatie was.

      Verwijderen

Leuk dat je reageert!