Stress, herken de signalen!

*Persoonlijk*

Sinds ik een ontmoeting heb gehad met mijn (uiteraard altijd latent-aanwezige) stress-spier heb ik weer wat meer door hoe het werkt. Stress begint ergens, en eindigt ook altijd ergens. Maar soms vergeet je hoe het ook alweer zat. 

Begrijp me niet verkeerd, ik heb dit wel vaker meegemaakt, maar wel op andere manieren. Niet gek als je een vrij grote perfectionist bent (geweest) en daarbij last hebt van een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel. Tel daarbij op dat ik een taakgericht persoon ben, maar ook graag andere mensen tevreden wil houden... Je kent het wel. Of niet, en dat is natuurlijk fijn!

Ik herkende achteraf weer de signalen. Daarom wilde ik ze graag met jullie delen. Als dit ook maar een iemand helpt ben ik al blij. 

• Je agenda zit vol.  Erg vol. Pff, deze week druk, volgende week druk, de week erna ook. Moe word je als je eraan denkt. Het zit best wel heel vol. (gaat er al een belletje rinkelen?)
• Je moet je vaak haasten. Afspraken kort op elkaar, net ff te laat vertrekken (maar dan elke keer) en hierdoor voel je je steeds gehaast. Van afspraak naar afspraak, kinderen ophalen, huiswerk nog net even voor bedtijd proppen.
• Iets onverwachts (ziek kind) gooit echt extra roet in je schema. Natuurlijk komt het nooit uit, maar nu voelt het als iets dramatisch. 
• Extra werken om het af te krijgen, wekenlang 'even knallen'. Een halfuurtje eerder beginnen, een half uurtje langer blijven. Thuis je mail doen. Enkele voorbeelden.
• Slecht slapen. Voordat je in slaap valt is je hoofd aan het malen. Soms tussendoor ook, en als je pech hebt in de ochtend. 
• To do list? Do do book!
• Je hoofd kan ook overdag malen. Verminderde concentratie tot gevolg. Moeilijker om dingen (goed) af te maken. Soms zeg je andere dingen dan je had willen zeggen. Splaakgeblek?
• Moeilijk om te ontspannen. Minder zin in je favoriete bezigheden?

Misschien herken je niet al deze dingen. Misschien wel een paar. Een aantal van dit lijstje herkende ik (achteraf) weer bij mezelf. Stom dat ik het niet eerder door had. Vind ik nu tenminste. Ik had beter moeten weten, dat had me een hoop onrust en pijn bespaard.

Als je hier iets van herkent: doe er je voordeel mee. Blijf niet rondlopen. Zoek wat meer hulp in je omgeving, ga iets meer bewegen (= anti-stress) en probeer bewust te ontspannen. Help yourself!

Gelukkig heb ik de afgelopen weken rustiger gedaan & aan kunnen doen op m'n werk (thanks boss), meer hulp gevraagd (goed he) en ook mijn man heeft voor mij om hulp gevraagd. Want hij was een weekje in het buitenland voor werk, en ik was hier met de kids. Dat is extra inspannend.

Ik heb bewuster ontspannen, vaker nagedacht over mijn lichaamshouding bij werk/thuis, maar ook de houding in mijn hoofd. Moet het perfect? Moet het NU af? Wat gebeurt er in het 'worst case-scenario'? Deze dingen helpen mij in elk geval.

Hopelijk helpt het een van jullie ook. Heb jij nog tips of juist valkuilen?