Opgeruimd in je hoofd

Een tijdje geleden merkte ik dat ik me een beetje onrustig voelde als ik weer een email kreeg van een hulporganisatie met daarin allerlei vragen om hulp en geld. Of wanneer ik weer een 'magazine' kreeg met daarin allerlei verhalen over successen, maar ook met pijnlijke verhalen, en meestal ook weer een hulpvraag aan mij gericht.
Zelf werk ik nu bij een goed doel, en kom ik dus ook regelmatig zulke hulpvragen tegen. Hoe graag ik ook overal iets aan zou willen doen, dat is gewoon onmogelijk!

Dus ik houd van goede doelen! Ik leef altijd mee met zulke organisaties en ik vind het ook geen probleem om ze te ondersteunen. Maar op dit moment zijn het er best wel veel waar ik informatie van krijg, of vragen of ... Het begon me een beetje op m'n zenuwen te werken. De laatste tijd opende ik soms niet eens de post, omdat ik dan weer een 'misschien moet ik hier iets mee'-gevoel kreeg. Zo bleven er een hoop dingen geparkeerd, en nog niet afgerond in mijn hoofd zitten. Beetje vol dus. (zeker in combinatie met nieuwe baan, nieuwe regelmaat die nog ontwikkeld moet worden en veranderingen voor de kinderen op school etc.)

Wat ik nu dus maar heb gedaan is bij een heel aantal van die organisaties aangeven dat ik geen mail meer wil ontvangen, geen nieuwsbrieven of magazines. Ook bij bepaalde websites waar ik ooit wel eens iets besteld heb, of gebruik van heb gemaakt. Hup, me uitschrijven of afmelden. Gewoon omdat ik er even geen ruimte voor heb in mijn hoofd. Bijkomend voordeel is dat ik die post dus ook niet hoef te bewaren, of een plekje geven in mijn huis, wat ook nog eens de fysieke rommel in mijn huis opruimt. Als ik er weer aan toe ben over een tijdje, is het geen enkel probleem om het opnieuw aan te vragen, en bovendien een schifting te maken.

Rust in je hoofd, rust in je huis. Klinkt goed wat mij betreft! Hoe ga jij hiermee om?