De wervelende huisvrouw is weg

In mijn studententijd ging ik altijd schoonmaken als ik ergens gefrustreerd of boos over was. Zo werd ik op mijn eerste stagedag in mijn laatste jaar ernstig ziek, en bleek aan het eind van die week dat ik de stage wel kon vergeten. Ik was heel erg gefrustreerd. Wat deed ik? De oven in mijn studentenhuis schoonmaken.
Serieus, ik weet het nog precies. Dat ding was ook enorm smerig uiteraard. Pizza aan de lopende band ongeveer.. Je weet het zelf, in een studentenhuis!
Ik denk overigens dat je beter een emo-schoonmaker kan zijn dan een emo-eter. In elk geval voor de lijn is het stukken beter.

Toen ik een kind had, ging ik elk dutje als een gek mijn huis schoonmaken en opruimen. Want ik houd van schoon. En van opgeruimd, en ruimte, en rust. Als alles aan kant is, kan ik lekker gaan zitten en genieten. Zo zit ik in elkaar. Eerst werken, dan spelen.
Uiteraard waren de dutjes niet lang genoeg, en kwam ik zelden tot nooit toe aan dat rustig zitten en genieten.

Nu heb ik drie kinderen, en aanzienlijk minder tijd voor mijn huis dan toen. Stiekem zou ik nog wel vaker die wervelende huisvrouw terug willen uit mijn studententijd. Nu is het zeer sporadisch dat ik zo kan doen. Ook bewust!

Want ik heb inmiddels geleerd dat het werk nooit klaar is. Dat de wasmanden nooit leeg zijn. Dat het niet lang schoon blijft. Dat het nooit zo 'af' is dat je kunt gaan zitten en genieten of een boek pakken. Je moet juist de rustmomentjes pakken om ook even zelf tot rust te komen. Want de rest van de dag ben je toch wel bezig. En als elke dag een beker melk omgaat op een andere plek, heb je tegen het eind van de week de hele kamer gedweild. Dus relax mama!