Bezuinigingen in de kindertoeslagen

In 2015 gaat er weer een hoop veranderen in de wereld van de toeslagen en belastingen, vooral voor mensen met kinderen.
Kindgebonden budget wordt behoorlijk aangepast, kinderbijslag stijgt niet (normaal wel elk jaar), en ouderschapsverlofkorting verdwijnt, tegemoetkoming in de schoolkosten verdwijnt etc. Best een hoop veranderingen. Uiteraard worden de lage inkomens of eenoudergezinnen voor het wegvallen van bepaalde toeslagen weer gecompenseerd. (kijk hier voor alle details)
Als ik zo de opmerkingen lees op bepaalde fora of facebookpagina's, zijn de meeste ouders woest. Ze voelen zich steeds meer in een hoekje gedrukt en denken dat ze financieel grote drama's te wachten staat. Er wordt gezegd dat ze met z'n tweeën moeten werken om rond te komen, dat ze geen keus hebben. Vroeger kon een moeder wel thuis blijven etc...

Eerlijk gezegd stoort mij dit enorm.
Alsof je door een paar tientjes per maand meteen onwijs in de problemen zou komen. Kinderen hoor je in principe zelf te kunnen betalen. En uiteraard, voor alle schrijnende gevallen of tijdelijke problemen mag je een beroep op de overheid doen. Ik ben helemaal voor solidariteit in dat opzicht en betaal daar ook graag aan mee!
Het is zeker jammer, dat het allemaal wat minder wordt. Natuurlijk ben ik ook blij met alles wat de overheid ons toeschuift. Maar eerlijk gezegd was het bizar veel. Mijn man heeft best een goed inkomen, want we kunnen het met z'n vijven op een inkomen redden en zelfs nog op vakantie etc. Toch hebben wij in 2010, 2011 en 2012 zorgtoeslag en kindgebonden budget gehad. Eerlijk gezegd was dit echt niet nodig. En zo zullen er nog wel meer mensen zijn die deze toeslagen kregen maar eigenlijk niet nodig hadden. Toch? (laten we eerlijk zijn met z'n allen)

Bepaalde zaken die wij als 'vanzelfsprekend' beschouwen zijn dat helemaal niet. Weekendjes weg, uitjes met vriendinnen, concerten bezoeken, dure hobby's, etentjes buiten de deur, eten bestellen voor thuis, vakanties naar het buitenland en ga zo maar door. De meeste van onze moeders konden thuisblijven bij de kinderen. Maar, de meeste gezinnen deden deze dingen vroeger NIET. Er was gewoon geen geld voor. Ik denk dat wel of niet allebei werken, het in de meeste gevallen nog steeds een kwestie van keuzes maken is, en niet van noodzaak. (Uitzonderingen daar gelaten)