Een gat in mijn dak!

Op een mooie dag zat er een gat in mijn dak!

Er kwamen drie klusmannetjes om mijn dakraam eruit te slopen, en het gat nog groter te maken! Oftewel, de plaatsing van de dakkapel is eindelijk begonnen.
Hier kijken we al maanden naar uit, en nu is het eindelijk zo ver.

Ik vond het ook spannend. Je weet toch niet zo goed hoe het allemaal gaat lopen. Hebben we alles wel zo geregeld dat ze tevreden zijn. Hebben we genoeg gipsplaten verwijderd? Gaan ze het wel mooi en goed afwerken, etc. Tja gek hoe dat gaat in je hoofd. Dus op D-day kwamen ze, en binnen no-time was het gat enorm. Maar rond 11u zat de buitenkant er al op. Daarna nog waterdicht maken en andere dingen. De dag erna de isolatie van binnen, de aftimmering en het maken van de nieuwe kastenwand met schuifdeuren en luik.

Wat een licht, wat een ruimte levert het op. Niet normaal eigenlijk. En ook heerlijk, eindelijk daglicht op de overloop en een raam wat open kan. Nooit meer zo'n vochtige voorzolder op het moment dat de wasmachine aan heeft gestaan.
Wat me tegenviel was de hoeveelheid ruimte die overblijft achter de schuifdeuren. Dit is echt een stuk kleiner, dus er zal nog stevig opgeruimd moeten worden om alles weer kwijt te kunnen.

Ik hoorde laatst weer over Marie Kondo's motto, iets in de trant van: 'Als je er niet blij van wordt, kan het weg'. Tja, en ik houd niet van zweverig gedoe of gekke ideeën. Maar dit werkt wel!
Ik keek in mijn boekenkast en zag drie nieuwe boeken, die ik ooit zelf heb gekocht of gekregen, en die ik niet meer wil gaan lezen omdat ze me niet aanspreken. Maar ik 'durf' ze niet weg te doen omdat ze nieuw zijn, of goed of mooi. Word ik blij van boeken die ik 'moet lezen' maar niet wil lezen? Nee. Dus ze liggen nu klaar om weg te gaan. Zo ook met sommige kleding.

Welk motto gebruik jij om beter op te ruimen?